» Τι πιότερο ζητούμε όλοι οι άνθρωποι..»

«Οχτώ άνθρωποι βαδίζουν πάνω στη γη» « Τι πιότερο ζητάμε όλοι οι άνθρωποι; Έναν κόσμο, λέει, που δε θα μας ποδοπατήσει τα όνειρα που δε θα γκρεμίσουμε το κατώφλι που θα μπορούμε να χαμογελάμε μ' ένα μεγάλο γέλιο, ολοστρόγγυλο, πλατύ να, σαν αυτόν τον ήλιο που ανεβαίνει » Τάσος Λειβαδίτης Συλλογή: Ο άνθρωπος με το …

Αν όλοι σ’εγκαταλείψουν..

Αν όλοι σ' εγκαταλείψουνκι αν μείνεις ολομόναχος,πέσε τότε κάτω στη γη και φίλησέ τηνκαι βρέξε την με τα δάκρυά σουκαι θα βγάλει η γη καρπό από τα δάκρυά σου,ακόμα κι αν κανείς δεν σε είδε και δεν σε άκουσεστη μοναξιά σου. Αν όμως, βρεις άλλον έναν σαν κι εσένα,τότε βρίσκεται ήδη όλος ο κόσμος παρών,όλος …

Τζ’ Άη Γιωρκή βοήθα μου, μεγάλη σου ειν´ η χάρη..

"Τζ' Άη Γιωρκή βοήθα μου, μεγάλη σου ειν´ η χάρη Συ Στρατηλάτη Άγιε, Άγιε Καβαλάρη" Ετούτη ειν' η παράκληση στο στόμα των Κυπρίων Προστάτη μας τον έχουμε, μπροστάρη των Αγίων. Οι περισσότεροι Ναοί στην Κύπρο μας χτισμένοι στην Παναγιά μας τάξιμο είναι πρώτα δοσμένοι Έπειτα από την Παναγιά στον Άη Γιώρκη τάζουν Ναούς και προσκυνήματα …

Είναι όμορφα με το φθινόπωρο..

Είναι όμορφα με το φθινόπωρο. Ανασαίνω. Ο ήλιος χάνει τη δεσποτεία του, την τρομερή έπαρσή του. Τα πάντα ημερεύουν· τα πάντα επιστρέφουν στον εαυτό τους, τόσο που λέω μην είναι ο θάνατος ο πιο αληθινός εαυτός μας. ~*~ Γιάννης Ρίτσος, Περσεφόνη (απόσπασμα) 1972,  ~*~   Ποιήματα ΣΤ΄: Τέταρτη διάσταση (1956–1972). 25η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.

Όμορφο φθινόπωρο..

Είναι όμορφα με το φθινόπωρο. Ανασαίνω. Ο ήλιος χάνει τη δεσποτεία του, την τρομερή έπαρσή του. Τα πάντα ημερεύουν· τα πάντα επιστρέφουν στον εαυτό τους, τόσο που λέω μην είναι ο θάνατος ο πιο αληθινός εαυτός μας. ~*~ Γιάννης Ρίτσος, Περσεφόνη (απόσπασμα) 1972,  ~*~   Ποιήματα ΣΤ΄: Τέταρτη διάσταση (1956–1972). 25η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.

Κομμάτια απ’ την ομορφιά τ’ανθρώπινου μεγαλείου είναι η πατρίδα μου..

Κομμάτια απ’ την ομορφιά τ’ ανθρώπινου μεγαλείου είναι η πατρίδα μου, διάσπαρτη γύρω απ’ τον ομφαλό της γης και στα πόδια της το Αιγαίο Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ -Με έμαθε να αφουγκράζομαι τις θάλασσες μας, τα κυκλαδίτικα σπίτια, τις αμμουδιές μας : «Αφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μες στην άμμο» -Με έμαθε να …