Έσβησε ο άνεμος το κερί κι έγινε περήφανος:
– Τώρα μπορώ να σβήσω τα πάντα! Ακόμα και τόν ήλιο!
Ένας σοφός τον άκουσε, έφτιαξε έναν ανεμόμυλο και είπε:
– Έιναι αθέατος – ο ήλιος! Μόνο η νύχτα μπορεί να τον σβήσει. Προσπαθείτε να σταματήσετε αυτόν τον τροχό! Και, με όλη του τη δύναμη, στριφογύρισε έναν μεγάλο, βαρύ τροχό.
Ο άνεμος φύσηξε μια φορά, φύσηξε μια άλλη – αλλά ο τροχός δεν σταματά.
Αντίθετα, όσο φυσούσε, τόσο περισσότερο γύριζε. Το αλεύρι έρεε στις τσάντες του έξυπνου χωρικού και άρχισε να ζει: ο ίδιος ήταν σε αφθονία και οι φτωχοί δεν πρέπει να ξεχαστούν! Και ο άνεμος, λένε,
φυσάει ακόμα σε αυτόν τον τροχό. Που ακριβώς; Ναι, όπου υπάρχει χώρος για περηφάνια!
Μοναχός Βαρνάβας (Eugene Sanin).
Μελισσούλες 