Όλοι έχουμε ανάγκη από κάποιο καταφύγιο. Θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχει μια γωνιά, που θα πάμε να κουρνιάσουμε
όταν έρχονται και μας κτυπούν
τα ραπίσματα της ζωής, διαδοχικά, το ένα μετά το άλλο.
Ζητούμε μια ασφαλή φωλιά,
μια γλυκιά αγκαλιά να καταφύγουμε,
όταν αισθανόμαστε μετέωροι
και αδύναμοι.
Ο καθένας βρίσκει
το δικό του αποκούμπι,
το δικό του στήριγμα,
τη δική του αφετηρία,
απ’ όπου θα κάνει
την επανεκκίνησή του…!
Και μαζί Του ποτέ δεν είσαι μόνος!
Έχεις τον πιο ισχυρό μονομάχο μαζί σου…
Μελισσούλες 