Παππού, γιατί καλείς από το τηλέφωνο σου το κινητό σου κάθε μέρα;»
Ο εγγονός παρακολουθούσε τον παππού του να κάνει μια περίεργη χειρονομία κάθε μέρα την ίδια ώρα.
Καθόταν στην παλιά καρέκλα του και έκανε από το τηλέφωνο του σπιτιού κλήση στο κινητό του. Το άφηνε να χτυπήσει μερικές φορές και μετά το έκλεινε.
«Παππού, γιατί το κάνεις αυτό;» ρώτησε μια μέρα το παιδί, με ενδιαφέρον.
Ο παππούς χαμογέλασε με θλίψη.
«Γιατί, όταν η γιαγιά σου ήταν ακόμα εδώ, μου τηλεφωνούσε κάθε μέρα τέτοια ώρα.
Παρόλο που ξέρω ότι δεν θα ακούσω τη φωνή της, όταν σχηματίζω τον αριθμό μου, όπως έκανε εκεινη, με κάνει να νιώθω σαν να περιμένω το τηλεφώνημα της ακόμα.»
Την επόμενη μέρα, ο εγγονός, τηλεφώνησε την ίδια ώρα στον παππού του.
Ο παππούς με τρεμάμενα χέρια απαντησε.
Από την άλλη πλευρά, άκουσε τη πιο γλυκιά φωνή στον κόσμο: «»Έι, παππού, απλά ήθελα να ξέρεις ότι κάποιος σε σκέφτεται ακόμα αυτή ακριβώς τη στιγμή.»
Μερικές φορές η αγάπη δεν πεθαίνει…απλά αλλάζει φωνή και το μόνο που περιμένει είναι να ξαναγεννηθεί… ακόμα και μέσα από μια κλήση.
Από το διαδίκτυο
Μελισσούλες 