Δὲν ξέρουμε πόσο ὁ Κύριος θὰ ἐπιτρέψει νὰ ζήσουμε ἀκόμα σ’ αὐτὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ τὸν παρακαλοῦμε ὅλοι εἶναι νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ζήσουμε τὴν ἀγάπη Του καὶ νὰ πεθάνουμε στὴν ἀγάπη Του. Καὶ ὅταν ζοῦμε, νὰ ζοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· καὶ ὅταν πεθαίνουμε, νὰ πεθαίνουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· καὶ τότε νομίζω ὅτι δὲν ὑπάρχει πρόβλημα. Διότι «εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκομεν, τοῦ Κυρίου ἐσμὲν» (Ρώμ. 14:8), καὶ ἄρα εἴμαστε μὲ τὸν Χριστὸ μαζί, καὶ ἡ ζωὴ εἶναι εὐλογημένη, καὶ ὁ θάνατος εἶναι ἀνάσταση, καὶ ἔτσι ὅλα τὰ προβλήματα λύνονται. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ζῶντες καὶ ἀποθνήσκοντες.»
Γεώργιος Καψάνης
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους
Μελισσούλες 