Μια φορά ρώτησα τον Γέροντα (Άγιο Παΐσιο Αγιορείτη):
-Επειδή έχω πολλά παιδιά δώσε μου Γέροντα μια συμβουλή.
Τότε μου είπε:
-Κοίταξε, πρέπει οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να ζήσουν μακριά από το Χριστό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο μοναδικός δρόμος. Παντού υπάρχει αδιέξοδο. Είναι ανάγκη η ζωή κοντά στο Χριστό. Αυτό αν μπορέσεις και το περάσεις στα παιδιά σου, είναι η μεγαλύτερη διαπαιδαγώγηση.
Την τελευταία φορά που είδα τον Γέροντα πριν κοιμηθεί, επειδή είμαι γιατρός, του ζήτησα μια συμβουλή.
- Κοίταξε να δεις κάτι, μου λέει. Να προσπαθείς τους αρρώστους, μάλιστα αυτούς που έχουν βαριές παθήσεις, να τους συνδέεις με το Χριστό.
- Δηλαδή, να κάνεις ό,τι μπορείς σαν γιατρός εσύ, αλλά να τους λες ότι πάνω από όλα είναι ο Χριστός. Εκείνος ρυθμίζει τα πάντα.
- Και τη ζωή και τις ασθένειες και το θάνατο.
- Εκεί να κατευθύνεις την ελπίδα τους.
- Να μην κρατάς στον εαυτό σου αυτό που ανήκει στο Θεό.
- Ο άρρωστος θέλει κάπου να πιαστεί. Να μην πιάνεται αποκλειστικά από το γιατρό του και περιμένει απ’ αυτόν να απαλλαγεί από την ασθένειά του και να ζήσει.
- Αυτό το πράγμα δεν είναι σωστό.
- Τους αρρώστους να τους κατευθύνεις οπωσδήποτε στο Χριστό.
- Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά σου σαν γιατρός.
πηγή
Μελισσούλες 