"Να θυμάστε στη ζωή σας, πως όσες φορές θα αγαπάτε χωρίς να επιδιώκετε να σας αγαπούν,θα μαζεύονται όλοι κοντά σας σαν τις μέλισσες." Άγιος Πορφύριος"
Κύπρος Χρυσάνθης, «Εξομολόγηση» Δόστε μας πίσω τα παιδιά μας, Και την ψυχή μας, την ψυχή μας. Δεν έχουν έλεος οι κουβέρτες σας, Δεν έχουν την ξανθή ματιά του βρέφους μας Οι προσφορές σας οι εύρωστες. Δόστε μας πίσω τα παιδιά μας Και την κουρελιασμένη μας ψυχή, Την ψυχή μας, την ψυχή μας… Δεν θέλουμε όνομα …
«Έτσι πρέπει να ράβονται οι σχέσεις κι οι εξαρτήσεις, με αραιές χαλαρές βελονιές, για να μπορούν να ξηλώνονται εύκολα.» Κική Δημουλά
Είδα το βράδυ στο όνειρό μου, ευτυχισμένο τον εαυτό μουήμουνα λέει σε μια χώρα χωρίς φονιάδες, στρατό και ώρα.Δεν είχαμε γλώσσα δικιά μας, μιλούσαμε με την καρδιά μαςκανείς δεν είχε εχθρούς και μίση και ζούσαμε όλοι σαν να 'μασταν ίσοι.Το ποιο αστείο ήταν τώρα, δεν είχε αφέντες αυτή η χώραούτε ζητιάνους και πεινασμένους μόνο χορτάτους …
“Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων,όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό;Πετούν αργά-αργά,πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται,κάνουν λίγο να απομακρυνθούνκαι πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλονκαι ακουμπάνε τις φτερούγες τους.Πετούν ανέμελα… Νωχελικά… Σίγουρα…Σα να ‘ναι δικός τους ο ουρανός.Και είναι δικός τους ο ουρανός.Αμφιβάλλεις;Κι εμάς είναι δικός μας ο ουρανός…”Αλκυόνη Παπαδάκη
Εκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ, θὰ σὲ περιμένω. Τάσος Λειβαδίτης
Κωνσταντίνου Καβάφη Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό. «Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.» Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.! Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους. Τώρα στην Ρώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο, αλλά εξαίσια κουρασμένος από …
Ο Θεός βρίσκεται παντού.Ακόμα κι εκεί που δεν πάει ο νους σου. Στη νοστιμιά ενός φαγητού.Στο χαμόγελο ενός παιδιού.Στο δάκρυ ενός πονεμένου.Στο φιλί δυο ερωτευμένων.Στην αγκαλιά δυο συγχωρεμένων.Στην σιωπή μιας προσευχής.Στο ηλιοβασίλεμα σε μια ακτή.Στον ήχο μιας καταιγίδας.Στην έναστρη νύχτα.Στην αρμονία ενός τραγουδιού.Στο χάδι μιας μάνα.Στην ανάσα σου γεμάτη ζωή.Στο «αχ» σου γεματο συντριβή.Στην αγάπη …
Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν …
Συνεχίστε την ανάγνωση του "Το χρώμα του φεγγαριού (Αλκυόνη Παπαδάκη)"
«Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματακαι με τα πιο μικρά..Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.Πολύ…Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.Πολύ…Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.Που μπορώ και κλαίω ακόμα.Και που τραγουδάω… μερικές φορές…Που υπάρχουν μουσικές …
Συνεχίστε την ανάγνωση του "Η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα!"
Είμαι ο διαβάτης,που γράφωμε πηλό και με φλόγα.*Ζητωκραύγαζαν!Κάποιον θέλανε να σκοτώσουν. Πολυέλαιοι,χρυσοποίκιλτες μίτρες,φορέματα Ντιόρ...Πώς να κατέβεις ανάμεσα μας ανυπόδητος;* Πολυκατοικίες...Φάμπρικες...Όλο και πιο μεγάλες Πολιτείες. Όλο και πιο μεγάλα Νεκροταφεία...Έχουμε να θάψουμε τόσους ζωντανούς!* Οι βάρβαροι δεν θα ξανάρθουν απ' τα σύνορα. Ορμούν απ' τις τηλεοράσεις στα παιδικά δωμάτια. *Θ' αναζητούμε το θάνατο δίχως κλάματα. Όταν …
Συνεχίστε την ανάγνωση του "Είμαι ο διαβάτης, που γράφω με πηλό και με φλόγα."
Μελισσούλες 