Τα δυό δάκρυα

Από τη γη δύο δάκρυα-ρευστά μαργαριτάρια…       Ανέβηκαν κι εστάλαξαν στου Πλάστου τα ποδάρια.           Και είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:    «Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο».         Και ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Ούτε στιγμή με χάνεις!     Σύρε να γίνεις βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνεις».         Και είπε και τ’ …

Σαν τα ηλιοτρόπια που θωρούν κατάματα τον ήλιο

Σαν τα ηλιοτρόπια που θωρούν κατάματα τον ήλιο,και στρέφουν πάντα προς αυτόν την ύπαρξή τους πλέριαόμοια κι εμείς βλασταίνοντας στης Χάρης το Βασίλειο,σε Σένα υψώνουμε ψυχή και νου και χέρια,μεσ’ στους χειμώνες της ζωής και μεσ’ στα καλοκαίρια.Γ. Βερίτης 

Κάθε διαδρομή… έχει τα δικά της αξιοθέατα..

" Κάθε διαδρομή...έχει τα δικά της αξιοθέατα... Όσο δύσκολη κι αν είναι...υπάρχει πάντα ένα στέκι...όπου σε περιμένειγια ένα κέρασμα η ζωή !!! Όλα εναλλάσσονται... το καλό , το κακό...το σκοτάδι , το φως... κι εμείς...πρέπει να είμαστε έτοιμοι..για το καινούριο ξεκίνημα !!! " Α.Παπαδάκη

Κική Δημουλά -Το σπάνιο δώρο

Καινούργιες θεωρίες.Τὰ μωρὰ δὲν πρέπει νὰ τ᾿ ἀφήνετε νὰ κλαῖνε.Ἀμέσως νὰ τὰ παίρνετε ἀγκαλιά. Ἀλλιῶςὑπόκειται σὲ πρόωρη ἀνάπτυξητὸ αἴσθημα ἐγκατάλειψης ἐνηλικιώνεταιἀφύσικα τὸ παιδικό τους τραῦμαβγάζει δόντια μαλλιὰ νύχια γαμψὰ μαχαίρια. Γιὰ τοὺς μεγάλους, οὕτως εἰπεῖν τοὺς γέροντες«ὅ,τι δὲν εἶναι ἄνοιξη εἶναι γερόντιο πιά»ἰσχύουν πάντα οἱ παμπάλαιες ἀπόψεις.Ποτὲ ἀγκαλιά. Ἀφῆστε τους νὰ σκάσουνε στὸ κλάμαμέχρι νὰ …

Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας

Βρεττάκος Νικηφόρος Δὲν ξέρω, μὰ δὲν ἔμεινε καθόλου σκοτάδι. Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές. Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω δὲ θὰ τὴ βρεῖς οὔτε στὶς Ἄλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἀγέρας στριφογυρνᾶ ὡς ἐκεῖ ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται. Καὶ στὸ λευκὸ τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης. Τὸ τέλειο θαῦμα θὰ …

Ὅποιος θέλει νά γίνει χριστιανός πρέπει πρῶτα νά γίνει ποιητής

«Ὅποιος θέλει νά γίνει χριστιανός πρέπει πρῶτα νά γίνει ποιητής.Πρέπει νά πονάεις. Ν’ ἀγαπάεις καί νά πονάεις. Νά πονάεις γι’αὐτόν πού ἀγαπάεις. Ἡ ἀγάπη κάνει κόπο γιά τόν ἀγαπημένο. Ὅληνύχτα τρέχει, ἀγρυπνεῖ, ματώνει τά πόδια, γιά νά συναντηθεῖ μέ τόνἀγαπημένο. Κάνει θυσίες καί δέ λογαριάζει τίποτε…»π. Πορφύριος

Αν όλοι σ’εγκαταλείψουν..

Αν όλοι σ' εγκαταλείψουνκι αν μείνεις ολομόναχος,πέσε τότε κάτω στη γη και φίλησέ τηνκαι βρέξε την με τα δάκρυά σουκαι θα βγάλει η γη καρπό από τα δάκρυά σου,ακόμα κι αν κανείς δεν σε είδε και δεν σε άκουσεστη μοναξιά σου. Αν όμως, βρεις άλλον έναν σαν κι εσένα,τότε βρίσκεται ήδη όλος ο κόσμος παρών,όλος …

Ίσως…

''Κι ίσως, για να βγάλεις φτερά, φτάνει ν' ακουμπήσεις σ' έναν τοίχο και να σκεφτείς πόσο λίγο θα ζήσεις...'' -Τ. Λειβαδίτης

Ρώτησαν μια μητέρα….

Ρώτησαν μια μητέρα ,ποιο παιδί σου αγαπάς περισσότερο;Κι απάντησε :Το άρρωστο μέχρι να γίνει καλά,το ξενιτεμένο μέχρι να γυρίσει πίσω,το μικρότερο μέχρι να μεγαλώσει..Και ΟΛΑ μέχρι να πεθάνω

«Στιγμές της Εισβολής»

Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας. Πικρή θάλασσα της Κερύνειας που πρέπει να αποσύρουμε πια τους στίχους που σου γράψαμε. Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο, σκέψου …