Το έλεος του Θεού είναι απέραντο πέλαγος και η αμαρτία σαν ένα κάρβουνο που καίει.
Όσο μεγάλο κι αν είναι το κάρβουνο όταν πέσει στο απέραντο πέλαγος του ελέους του Θεού, θα σβήσει!
Τα πάντα συγχωρεί ο Θεός όταν ο άνθρωπος το ζητήσει.
Για αυτό και ανέβηκε στον Σταυρό.
Για τις δικές μου αμαρτίες.
Αυτές ζήτησε να πάρει ως λίτρα για το αίμα του που έχυσε και για το σώμα του που παρέδωσε επάνω στο Σταυρό!
Αν δεν του τις παραδώσω με μετάνοια,τότε του προσθέτω ακόμη μια πληγή.
Ο Θεός δεν έφτιαξε κόλαση στην δημιουργία του.
Ούτε θάνατο έφτιαξε.
Ο Θεός όλα λίαν καλώς τα εποίησε άνευ θανάτου και κολάσεως.
Ο θάνατος και η κόλαση είναι επιλογή του ανθρώπου από την πτώση του από το αρχαίο κάλλος του Παραδείσου.
Ο άνθρωπος από τούτη την ζωή ζει τον Παράδεισο ή την κόλαση, ανάλογα που είναι η καρδιά του.
Λέει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, εκεί που είναι ο θησαυρός του ανθρώπου, εκεί και η καρδιά του.
Εν ολίγοις αν ο άνθρωπος εργάζεται την αμαρτία καθημερινά και αναπαύεται σε αυτή, ζει από τούτη τη ζωή την αποστασία από τον Θεό.
Αν όμως εργάζεται ώστε να απενδυθεί των παθών του και των αμαρτιών του, με ταπείνωση, αγαθή προαίρεση, πρόνοια και μετάνοια τότε ο Θεός συμπληρώνει και ενισχύει την προσπάθεια του δίνοντας του το έλεος του και την ευφροσύνη της συγχωρήσεως.
διαδίκτυο
Μελισσούλες 