Καταντήσαμε τη ζωή απλά μία πορεία κατά την οποία περιμένουμε κάποια δυσάρεστα νέα να έρθουν.
Η λύση υπάρχει!
Να υπάρξουμε με το υπερκόσμιο «Είναι» όπως έλεγε ο Όσιος γέροντας Σωφρόνιος.
Ύπαρξη και σχέση με το πρόσωπο του Κυρίου.
Στη σχέση όμως αυτή δεν πας τακτοποιημένος για να πάρεις βραβείο.
Εκεί ο Θεός σιωπά όχι από αδιαφορία αλλά διότι αυτές οι κραυγές του εγωϊσμού δεν πάνε στα «αυτιά» του.
Κάποιες όμως κραυγές διαλυμένων τελωνών που χτυπάνε την καρδιά τους, κάνουν τον Θεό να ρίχνει ποταμούς ύδατος ζώντος συγχωρήσεως και αγάπης.
Η πνευματική ζωή είναι μια πορεία θεραπείας που θέλει χρόνο ,υπομονή, αργά και σταθερά βήματα.
Όχι βιασύνες, όχι εξωτερικές «αγιότητες», αλλά εσωτερική διάλυση.
Ο 50ος ψαλμός τα λέει όλα “Καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένη ο Θεός ουκ εξουδενώσει”.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Μελισσούλες 