Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το σώμα που βλέπουμε, αλλά μέσα σε αυτό, ζει και η ψυχή η αθάνατη, που βρίσκεται ενωμένη με το σώμα, και περιέχει αυτό, όπως η φωτιά το σίδερο. Όταν όμως για οποιονδήποτε λόγο, το σώμα δεν μπορεί άλλο να μείνει ενωμένο με την ψυχή (γήρας ,ασθένεια, κ.α), αυτή το αποχωρίζεται και συνεχίζει να υπάρχει χωρίς αυτό.
Γιὰ τοὺς αδελφούς μας κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ἐκκλησία, ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος , κάθε ένα Σάββατο. Ένα όμως Σάββατο, το πρώτο Σάββατο μετά την Κυριακή του Ασώτου (η Κυριακή που μας πέρασε), λέγεται «Σάββατον των ψυχών» ή «Ψυχοσάββατον», γιατί η αγία μας Εκκλησία, τελεί μνημόσυνα για όλους τους κεκοιμημένους. Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Το δεύτερο Ψυχοσάββατο είναι πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
Τὸ Ψυχοσάββατο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω, ἔχει τὸ ἑξῆς νόημα: Ἡ ἑπομένη ἡμέρα (Κυριακή της Κρίσεως) εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἐκείνη τὴ φοβερὴ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ μεγάλου Κριτοῦ αλλά και Πατέρα μας Θεού. Ἐτσι λοιπόν, μὲ τὸ μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων,εμείς, ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ γίνει ἵλεως καὶ νὰ δείξει τὴν συμπάθεια, τὴν μακροθυμία του, και την Αγάπη Του, στοὺς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας και προσευχόμενοι Τον παρακαλούμε να τους κατατάξει στὴν Ἐπουράνια Βασιλεία Του.
Ἐπειδὴ πολλοὶ κατὰ καιροὺς πέθαιναν μικροὶ σὲ ἡλικία ἢ στην ξενιτιὰ ἢ στὴν θάλασσα ἢ στὰ ὄρη καὶ τοὺς κρημνοὺς, ἢ από λοιμική ασθένεια, ἢ σε πολέμους, ἢ σε παγετούς, σε σεισμούς και θεομηνίες, ἢ κάηκαν ἢ χάθηκαν ἢ καὶ μερικοί, λόγῳ πτωχείας, δὲν ἀξιώθηκαν τῶν διατεταγμένων μνημοσύνων, ἢ που ήταν φτωχοί και άποροι και δεν φρόντισε κανείς να τους τιμήσει με τις ανάλογες Ακολουθίες και Μνημόσυνα, τελείται το πρώτο αυτό Ψυχοσάββατο.
Έτσι λοιπόν, καθώς αναθέτουμε στην αγάπη και στην Πατρικότητα του Θεού «εαυτούς και αλλήλους», το αυτό ποιούμε και για τους κεκοιμημένους μας. Η καθιέρωση των Ψυχοσαββάτων, έγινε πράξη της Εκκλησίας από τα Αποστολικά κιόλας χρόνια, καθώς γνώριζαν οι άγιοι Πατέρες μας, πόσο ωφελούν τις ψυχές των κεκοιμημένων μας τα μνημόσυνα, οι ελεημοσύνες και οι λειτουργίες.
Ο άγιος Νεκτάριος σημειώνει… «Η Εκκλησία δεομένη υπέρ όλων αυτών που κοιμήθηκαν ευσεβώς, από Αδάμ μέχρι σήμερα, εύχεται όχι μόνο βέβαια υπέρ των χριστιανών διότι κανείς χριστιανός δεν υπήρχε από Αδάμ μέχρι του Χριστοῦ, αλλά δέεται για κάθε ψυχή ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους που έζησε ενάρετα, είτε σύμφωνα με το νόμο, είτε εν ακροβυστία εύχεται (ενν. Η Εκκλησία) στα τροπάρια, ώστε κάθε άνθρωπος που διέπραξε σωστά τα του βίου και προς τον Θεό μετέστη, να τον αξιώσει ο Θεός της ουρανίου Βασιλείας Του». «Διά της παρούσης διατεταγμένης ακολουθίας υπέρ των ευσεβώς κοιμηθέντων, η Εκκλησία διακηρύττει ότι οι τελειωθέντες ενάρετοι άνδρες από Αδάμ μέχρι Χριστού, είναι άξιοι του θείου ελέους και παρακαλεί το Θεό γι’ αυτούς, ώστε να τους δώσει κατά την ημέρα της κρίσεως «ευπρόσδεκτον απολογίαν».
Το αυτό κηρύττει και ο άγιος Γρηγόριος o Θεολόγος στον επιτάφιο λόγο του, για τον αδελφό του Καισάριο, ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας την προς Φιλιππησίους Επιστολή και ο Μέγας Αθανάσιος πού λέει πώς κι αν είσαι υπερβέβαιος για την αγιότητα του νεκρού σου, μην παραλείψεις τις προσευχές με κερί και λάδι. Είναι αυτά που δέχεται o Θεός και για αντάλλαγμα ανακουφίζει τον αμαρτωλό και παρέχει μισθό στο δίκαιο.
Ωφέλεια έχει όμως και αυτός που τελεί το μνημόσυνο, αφού έτσι δείχνει αγάπη και φροντίδα για τη ανάπαυση και σωτηρία των κεκοιμημένων. Συμβαίνει εδώ ακριβώς το ίδιο, με την περίπτωση που αλείφεις κάποιον με μυρωδικό, πρώτος εσύ ευωδιάζεις. Ενώ όσοι στερούν τους νεκρούς τους από μνημόσυνα, τους αδικούν κι έτσι λανθάνουν.
Ο άγιος Μακάριος, πού πολύ προσευχόταν για τους νεκρούς, είχε την απορία αν μ’ αυτό τους προσφέρει κάτι θετικό. Μια μέρα βρήκε στο δρόμο ένα ξηρό κρανίο, το πήρε στα χέρια του και το ρώτησε για το θέμα αυτό. Και το κρανίο του απάντησε πώς πραγματικά λαμβάνουν μεγάλη άνεση όταν ο Άγιος προσεύχεται γι’ αυτούς.
Είναι ακόμη γνωστό πώς ή αγία Θεοδώρα ή Βασίλισσα με τις προσευχές και τις δεήσεις ευσεβών ανδρών, απάλλαξε από την κόλαση τον εικονομάχο Θεόφιλο. Ενώ ο σύγχρονος άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, μετά από διπλές ακολουθίες και κόπους υπεράνθρωπους, έλαβε πληροφορία πως αναπαύθηκε ο γέροντάς του.
Η αγάπη όλα τα μπορεί.
* Απανθίσματα δημοσιεύσεων για τα Σάββατα των Ψυχών.
πηγή: FB
Μελισσούλες 