Η Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα· το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Αδερφοί μου η ψυχή του ανθρώπου δεν μπαίνει κάτω από το χώμα.
Η ψυχή δεν σαπίζει,
ούτε καί γερνάει όπως το σώμα.
Η ψυχή δεν μπαίνει σε εντατικές,
ούτε καί σε χειρουργεία.
Η ψυχή δεν είναι όργανο να γίνει μεταμόσχευση σε άλλο σώμα.
Ζεί στο σώμα μέχρι καί την εκπνοή της θνητής ζωής καί έκτοτε αναχωρεί από αυτό
καί συνεχίζει να ζεί έως καί την ημέρα της κρίσεως.
Η ψυχή μας είναι η αληθινή ταυτότητά μας,
η μόνη που δεν μπορούν να αλλάξουν
καί στην οποία τσιπάκια δεν χωρούν.
Η ψυχή είναι ο σκληρός δίσκος που έχει μέσα της γραμμένα όλα όσα έζησε,
ένιωσε,
έπραξε καλά καί κακά σε τούτο τον θνητό κόσμο.
Η ψυχή είναι αυτή που κινεί το σώμα
καί του δίνει πνοή καί ζωή την οποία μόνον ο Θεός θα εξετάσει.
Την θνητή ζωή μας μπορούν να μας την αφαιρέσουν αλλά την ψυχή μας κανείς.
Η ψυχή χαμογελάει,
κλαίει,
χαίρετε,πονάει,ζηλεύει,μισεί, αγαπάει καί πολλά άλλα αισθήματα γνωστά σε όλους μας.
Η ψυχή πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Αναχωρεί στον ουρανό όπου πάντες οι άνθρωποι μας αναπαύονται έως την ημέρα της κρίσεως για αυτό καί πρέπει να προσευχόμαστε γι’αυτήν.
Για την ψυχή του ανθρώπου μας προσευχόμαστε καί όχι για το πρόσωπο που γνωρίσαμε.
Ο Θεός μας έπλασε για να ζήσουμε αιώνια.
Υπάρχει ελπίδα για όλους τους κεκοιμημένους .
Γιατί υπάρχει Θεός!
Ένα μέρος από την Νεκρώσιμη ακολουθία μας λέει:
«Θα ζήσει η ψυχή μου καί θα σε υμνήσει καί οι κρίσεις σου θα με βοηθήσουν.
Ζήσεται η ψυχή μου καί αινέσει σε
καί τα κρίματα σου βοηθήσει μοι».
Το σώμα του λοιπόν λόγω της απουσίας της ψυχής αλλοιώνεται,
φθείρεται καί τελικά γίνεται χώμα.
Λέγει ο Απ. Παύλος:
«Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν,
αδελφοί περί των κεκοιμημένων,
ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» (Α Θεσ. δ , 13).
Καί ο Άγιος Παΐσιος μας τονίζει:
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει.
Ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση από την μία ζωή στην άλλη.
Είναι ένας αποχωρισμός για ένα μικρό διάστημα, γιατί
Χριστός ανέστη αληθώς!
πηγή: Διαδίκτυο
Μελισσούλες 