Μου έλεγε ένας φίλος :
-Κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου να πάρω Σώμα και Αίμα Χριστού,
έχω την αίσθηση ότι μαζί μου κοινωνούν όλοι αυτοί γνωστοί και άγνωστοι για τους οποίους προσεύχομαι.
Αυτοί που πνίγηκαν,
αυτοί που έφυγαν από ξαφνικό θάνατο,
ακόμη και αυτοί που δεν θα σκεφτόταν καν να πλησιάσουν την Εκκλησία.
Άγιοι,
σχεδόν Άγιοι,
καθημερινοί άνθρωποι,
ψεύτες,
κλέφτες,
μοιχοί,
δολοφόνοι,
εγκληματίες.
Κι όταν προσεύχομαι για τους γνωστούς και τους γείτονες που έφυγαν,
μερικές φορές που προσπερνάω κάποιον,
αισθάνομαι να με τραβάει απ’ τι μανίκι και να μου λέει:
«Σήμερα γιατί με ξέχασες;;».»
……..
Όλοι είμαστε Ένα.
Κανένας δεν σώζεται από μόνος του.
Δεν υπάρχει ατομική σωτηρία.
Όπως δεν υπάρχει ατομική προσευχή.
Μιχάλης Μάλαμας
Μελισσούλες 