Ὅταν ἔπεσε μιά λοιμική ἀρρώστια στήν Ἀλεξάνδρεια, τόσο πολύ φοβήθηκαν οἱ εἰδωλολάτρες πού ἄφησαν τούς ασθενείς δικούς τους μέσα στά σπίτια καί ἔφυγαν στά βουνά.
Μπῆκαν τότε οἱ Χριστιανοί, πῆραν τούς ἀρρώστους, τούς περιποιοῦνταν καί τούς θεράπευαν.
Ὅταν τό εἶδαν αὐτό οἱ εἰδωλολάτρες, κεραυνοβολήθηκαν.
Λένε:
-«Μά, τί ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί;
Ἐμεῖς ἐγκαταλείψαμε τά σπλάχνα μας καί αὐτοί τούς περιποιοῦνται!
Ἐμεῖς τούς διώκουμε, καί αὐτοί μᾶς ἀγαποῦν! Κάτι κρύβεται πίσω ἀπό αὐτή τήν ζωή!».
Ἐρευνοῦσαν, μάθαιναν καί γνώριζαν τόν Θεό.
Ἀλλά τώρα τί συμβαίνει;
Μπορεῖ νά μιλᾶμε στούς ἄλλους γιά τόν Θεό. Αὐτοί ὅμως βλέπουν τήν ζωή μας καί λένε :
-«Ἔ , ἔτσι ἐάν εἶναι ὁ Χριστιανισμός, δέν μοῦ χρειάζεται ἐμένα νά εἶμαι Χριστιανός».
«Ὁμιλίες Γέροντος Γρηγορίου – Β’», (2021) Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς.
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος».
Δεν είναι αρκετό να εορτάζουμε τα Χριστούγεννα πρέπει να τα βιώνουμε. Και για να βιώσουμε πρέπει να πεθάνει μέσα μας ο »θεός» της μόδας, ο »θεός» της σαρκός, ο »θεός» του κόσμου, ο »θεός του εγώ», διότι ο Χριστός δεν γεννιέται σε τέτοια ψυχή.
Θα πεθάνουν όλοι οι άλλοι »θεοί», για να γεννηθεί Αυτός.
Ο Χριστός γεννιέται και κάθεται σε καθαρές καρδιές, σε καρδιές εξομολογημένες και μετανοημένες
Δημήτριος Παναγόπουλος ☦︎
Ρωτήθηκε μία φορὰ ἕνας σοφὸς:
Ποιὰ εἶναι ἐκεῖνα τὰ μάτια πού βλέπουν καλύτερα; Τα μαῦρα ἢ τὰ γαλανά;
Των ἀνδρῶν ἢ τῶν γυναικῶν;
Των ἀνθρώπων ἢ τῶν ἀλόγων ζώων;
Καὶ ὁ σοφὸς ἀπεκρίθηκε:
Τα μάτια πού βλέπουν καλύτερα, εἶναι ἐκεῖνα τῶν φθονερῶν, διότι βλέπουν καὶ ἀπὸ μακριὰ καὶ τὰ μικρότερα πράγματα.
Ἕνα μόνο πράγμα δὲν βλέπουν:
τὸ καλό.
Μάλιστα βλέπουν καὶ τοῦτο, μὰ τότε »κλαίγοντας» ἀσφαλίζουν τὰ μάτια τους, γιὰ νὰ μὴν τὸ βλέπουν.
✞ Ἠλίας Μηνιάτης
Ἐπίσκοπος Κερνίτζης καὶ Καλαβρύτων (1669 – 1714)
«Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία.
Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή.
Ήταν ένα δικαίωμα.»
Ο.Ελύτης
Μελισσούλες 