Κανένας δεν είναι καταδικασμένος στις πληγές
και τις στερήσεις του.
Αν ήταν έτσι, ο Χριστός στις διδασκαλίες του
δε θα απευθυνόταν σε όλους, θα έλεγε:
Από εδώ να έρθουν να με ακούσουν οι ψυχικά υγιείς,
και οι ώριμοι, και να φύγουν
οι ανώριμοι και οι τραυματισμένοι
γιατί απ΄τους καημένους τους δεύτερους
δεν μπορούμε να απαιτήσουμε τίποτα…
Τίποτα δεν θα μπορούν να κάνουν…
Ο Χριστός απευθυνόταν σε όλους γιατί όλοι μπορούν.
Σε νέους και γέρους, σε πλούσιους και φτωχούς,
σε υγιείς και ασθενείς, σε γυναίκες και άντρες.
Κάτι κοινά ικανό μέσα τους πάντα μπορούσε να ακούσει
και να καταλάβει όσα τους έλεγε.
Από το βιβλίο, Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη, της Μάρως Βαμβουνάκη
Μελισσούλες 