Συνήθως εμείς, όταν αδειάζουμε τον νου μας από μια ενέργεια ή εργασία ή ασχολία, σκέψεις και λογισμούς, τρέχουμε γρήγορα, με φόβο θα έλεγε κανείς, να τον ξαναγεμίσουμε με κάτι άλλο. Γιατί έτσι έχουμε μάθει από μικρά παιδιά. Ο νους να είναι πάντα γεμάτος από σκέψεις, εικόνες, εικασίες, σενάρια και φαντασίες.
Φοβόμαστε ο άδειασμα του νου, γιατί δεν το έχουμε μάθει, γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε στην σιωπή των λογισμών, δεν γνωρίζουμε τον τρόπο να εισερχόμαστε στο μυστήριο του Θεού και να αναπαυόμαστε στην παρουσία Του, μια και αυτή την έχουμε κωδικοποιήσει και συγκεκριμενοποιήσει. Εκείνο λοιπόν που έχει σημασία δεν είναι να μην έχουμε κακούς λογισμούς ή σκέψεις, αλλά πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε ούτε καλούς. Ο γέρο Παίσιος έλεγε ούτε καλούς, ούτε κακούς λογισμούς να έχετε. Διότι και οι καλοί τόπο και χώρο πιάνουν μέσα στην καρδιά και το όλον μας.
Και ξέρεις κάτι, το ποτήρι όταν είναι γεμάτο ακόμη κι ας μην έχει μέσα δηλητήριο, είναι γεμάτο. Ειτε κρασί έχει, είτε δηλητήριο είναι γεμάτο, και εμείς θέλουμε να μείνει άδειο, ώστε να βρει χώρο και τόπο να κεράσει ο Θεός την παρουσία Του.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Μελισσούλες 
Για να φθάσει κανείς στην αφαίρεση,
χρειάζεται πρώτα να γεμίσει…..κυρίως καλά και καλώς!
Ό,τι συμβαίνει με τους καλύτερους ζωγράφους.
Τα βήματα προς την συνάντηση με τον Θεό είναι διακριτικά,
γίνονται σταδιακά, περνούν απ’ όλα τα θρανία’ δεν γίνεται
κανείς το καλύτερο παιδί Του με την αντίστροφη μέτρηση,
εκτός κι αν τα καταφέρει το θαύμα, δηλαδή η παρουσία Του Θεού
με τη δική Του θέληση πρώτα και ύστερα με σύμφωνη την δική μας.
…Και τώρα γεμίσαμε με το ποτήριον της ανάρτησης’
είμαστε ακόμη μακριά απ’ την αμεσότητα της παρουσίας Του.
https://www.youtube.com/watch?v=_XfeVXFmL74
Πώς μιλάς στον Θεό; Αθανάσιος Μητροπολίτης Λεμεσού
Μου αρέσει!Μου αρέσει!