Είναι τόσο ωραίο να νιώθουμε ευγνώμονες
για αυτά που μας έχουν χαριστεί.
Να χαιρόμαστε το τώρα, την πραγματικότητα της κάθε στιγμής.
Να τη ζούμε έντονα αλλά και με δέος.
Μια συνεχής ευχαριστία ας είναι η κάθε μας στιγμή
για αυτά που έχουμε
και για αυτά, που για κάποιο λόγο που ποτέ δε θα μάθουμε,
δεν έχουμε και ποτέ δε θα αποκτήσουμε.
Η ζωή μας, έτσι και αλλιώς, είναι μια αλυσίδα από τώρα που έγιναν και αδιάκοπα γίνονται τότε.
Το τώρα μας, λοιπόν, ας αγαπήσουμε
και ας το θρέψουμε με σύνεση και αγάπη.
κείμενο Ελένη Ταμαρέση
Μελισσούλες 