Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που οι άγγελοι σε πήραν από κοντά μας Αθηνά της καρδιάς μας . Είσαι όμως παρούσα στις ψυχές μας , στα έργα μας στην καθημερινότητα μας. Μας δίδαξες τόσα πολλά ! Να εύχεσαι να σου μοιάσουμε στα έργα αγάπης, της πίστης, της υπακοής , στην κένωση του εγώ , της ταπεινοφροσύνης. Ήσουν και θα είσαι η δασκάλα μας. Η φωτεινή παρουσία σου γεμίζει το είναι μας. Να εύχεσαι για την μεγάλη πνευματική σου οικογένεια. Να χαμογελάς και να προσεύχεσαι να μας κρατά ενωμένους στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Έλα φωτεινό αστέρι μας και λάμψε στις καρδιές μας φως από το ανέσπερο φως που βιώνεις κοντά στον αγαπημένο μας Άγιο Πορφύριο.
1ο ετήσιο μνημόσυνο Αθηνάς Σιδέρη – η Μυροφόρα της αγάπης .
Χριστός Ανέστη
«Το σύμπαν ολόκληρο είναι ένα όστρακο που εκκολάφτηκε μέσα του τ’ ακριβό μαργαριτάρι ο άνθρωπος.»
Οι όμορφοι και βαθυστόχαστοι αυτοί στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου, Πανοσιολογιότατε Αρχιμανδρίτη και πνευματικέ μου Πατέρα Νεκτάριε ,αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές , τολμώ να πω πως ,γράφτηκαν για ένα ακριβό και πολύτιμο μαργαριτάρι που λέγεται Αθηνά Σιδέρη, πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου, της οποίας το πρώτο ετήσιο μνημόσυνο τελούμε σήμερα.
Η ζωή της ήταν ένα πέρασμα φωτεινό που μας έδειξε το δρόμο για τον Ουρανό. Το πέρασμα της απ’ αυτό εδώ τον κόσμο ήταν μια ευλογία Θεού για να εκκολαφθεί όπως λέγει και ο ποιητής σ’ ένα μαργαριτάρι του Θεού. Η προσωπικότητα της ακτινοβολούσε ουράνια χαρά. Ήταν η Μυροφόρα της ανάστασης ,της ελπίδας και της αγάπης .
«Εσείς είσαστε εγώ, και εγώ είσαστε εσείς » έλεγε στις ομιλίες της. Η καρδιά της ήταν πολύ πλατιά, το πνευματικό της « δοχείο» πολύ μεγάλο και χωρούσε τους πάντες. Έπαιρνε τον πόνο του άλλου και τον έκανε δικό της. Το έζησα αυτό σε προσωπικό μου βίωμα και πολλοί πάρα πολλοί θα συμμαρτηρήσουν μαζί μου.
« Όταν οι άλλοι θα θεραπεύονται, εμείς θα αρρωστούμε» την ακούσαμε να λέει στις ομιλίες της .
Αγάπησε πολύ η δική μας Αθηνά, πόνεσε πολύ, δούλεψε πολύ και όλα προς δόξα Θεού.
Γνώρισε , έζησε και μαθήτευσε στη σχολή του Αγίου Πορφυρίου που ήταν μια αγκαλιά με όραμα τον Τριαδικό Θεό.
Η αρχόντισσα αυτή κυρά των Αθηνών, μάς έδειξε το δρόμο. Μας έδειξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος του Θεού ,να είσαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα εικόνα και ομοίωση του ουρανίου Πατρός. Ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τον κόσμο. Η παρουσία φωτισμένων ανθρώπων ανάμεσα μας υπενθυμίζει ότι Εκείνος ο Χριστός είναι το ΠΑΝ και όλα γύρω Του είναι φωτεινά. Οι Άγιοι είναι και πρέπει να γίνονται οι καθρέφτες της δικής μας ζωής.
Έλεγε η μακαριστή Αθηνά: Ο Θεός θέλει από εμάς » Πίστη, Ταπείνωση, Αγάπη και θέλει ένα μηδενισμό του εαυτού μας. Άφημα ολοκληρωτικό στη Χάρη του Θεού»
Αυτό έκανε η ίδια. Αφέθηκε στην αγκαλιά του Θεού κάνοντας χαρούμενη υπακοή στο Γέροντα της και τώρα Άγιο Πορφύριο.
Είπε η κόρη της Μάρω Σιδέρη στον επικήδειο της μητέρας της:
«Κάποτε την είχα ρωτήσει σχεδόν ενοχλημένη: «μα καλά, ποιον αγαπάς πιο πολύ; το Θεό ή τα παιδιά σου;» η απάντησή της βγήκε αυθόρμητα χωρίς ανάγκη για σκέψη: «Πρώτα από όλους και από όλα, αγαπώ το Θεό». Όταν διαμαρτυρήθηκα για τα δικαιώματα μου ως παιδί της στην πρωτοκαθεδρία της καρδιάς της, η εξήγησή της ήταν απόλυτη: «ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΎΣΑ ΤΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΘΑ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ. Αν δεν αγαπούσα το Θεό θα αγαπούσα μόνο τον εαυτό μου».
Αυτή ήταν η μακαριστή Αθηνά. Λεβέντισσά! Αυτά που δίδασκε τα έκανε πράξη πρώτα αυτή.
Έλεγε πολύ συχνά στις ομιλίες της για ότι μας συνέβαινε να κρατούμε: «Σιωπή, προσευχή και ανδρείο λογισμό.»
Δίδασκε τ’ άλλα μαθηματικά της πίστης μας .[Α+Α =Α ] δηλαδή: Ανοχή στις δυσκολίες , Ανακούφιση στον εμπερίστατο και πονεμένο αδελφό μας ίσο ΑΓΑΠΗ ΘΕΙΚΗ, ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ!
Ο π. Νικόλαος Καπνιάς εφημέριος στο ναό που ήταν δίπλα από το σπίτι της μακαριστής Αθηνάς στην Παιανία έγραψε μετά το θάνατος της και δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, τα πιο κάτω:
«Νιώθω ότι ο Θεός μας, μαζεύει κοντά Του, εκεί ψηλά, τους ανθρώπους του, ένα «επιτελείο» για τις δύσκολες στιγμές που έρχονται.
Παρασκευή 5 Ιουνίου, έφυγε για τους ουρανούς ο πνευματικότερος άνθρωπος που είχα γνωρίσει στην ενορία όπου διακονώ στην Παιανία, η κυρία Αθηνά Σιδέρη, που είχε γίνει γνωστή ανά το πανελλήνιο μέσα από τις ομιλίες της για τον Άγιο Πορφύριο. Ήταν ενορίτισσα μου: το σπίτι της βρίσκεται περίπου 100-150 μέτρα από το ναό της Γεννήσεως Χριστού Παιανίας, όπου είμαι Εφημέριος εδώ και οκτώμισι χρόνια. Η κυρία Αθηνά ήταν με διαφορά η πιο ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ γνωριμία που είχα κάνει τα χρόνια της ιεροσύνης μου – και δεν υπερβάλλω καθόλου! Ήταν εμφανές ότι ήταν άνθρωπος ζωντανής προσευχής, ενώ παράλληλα σου έδινε πολύ έντονα τη σιγουριά ότι διατηρούσε «ανοικτό δίαυλο» με τον Άγιο Πορφύριο! Ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτόν, σου έδινε την εντύπωση ότι επικοινωνεί μαζί της άμεσα και μας μεταφέρει τα λεγόμενα του. Σαν να ήταν δίπλα της! Είχε την εξαιρετική ικανότητα να μεταφέρει αυτά τα λεγόμενα του Αγίου, που ταίριαζαν στο θέμα που συζητούσαμε σε κάθε περίσταση. Με τον τρόπο αυτό, βοήθησε και ανέπαυσε εκατοντάδες ανθρώπους, είτε μέσα από τις εμπνευσμένες ομιλίες της, είτε μέσα από την άμεση επικοινωνία μαζί τους, είτε, τολμώ να πω, με την προσευχή της.
Είχα πάντα έντονη την αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν διαφορετικός, και η αιτία γι’ αυτή τη διαφορετικότητα, ήταν ο Άγιος Πορφύριος. Με κάθε ειλικρίνεια ομολογώ ότι δεκάδες ενορίτες μας ΕΙΔΑΝ ΖΩΝΤΑΝΑ τον Άγιο Πορφύριο μέσα στον ενοριακό ναό μας, στη Γέννηση Χριστού Παιανίας, κατά τη διάρκεια ομιλίας της, πριν λίγα χρόνια! Και δεν αμφιβάλλω για την ταυτόχρονη μαρτυρία τόσων ανθρώπων, και μάλιστα αξιόπιστων μαρτύρων, επειδή τους γνωρίζω.
Εγώ προσωπικά κρατώ μερικές στιγμές που είχα την ευλογία να ζήσω δίπλα της. Πρώτον, την ανάπαυση, πνευματική και ψυχική, που ένιωθα στο σπίτι της, ιδίως τα πρώτα χρόνια μου στην Παιανία, που περνούσα ένα εξωτερικό και εσωτερικό μαρτύριο, κυρίως λόγω των κακών μου λογισμών. Ανάπαυση που οφειλόταν στη δική της αγάπη, αλλά και στην «ανοικτή φιλόξενη αγκαλιά» του μακαριστού συζύγου της Αθανασίου. Δεύτερον, τα λόγια της, που πάρα πολλές φορές με ενέπνευσαν, με ξεκούρασαν, με προβλημάτισαν εποικοδομητικά! Τρίτον, κάποιες στιγμές «διαφορετικές», «αλλιώτικες»… Δεν μπορώ να ξεχάσω ένα απόγευμα πριν από λίγα χρόνια, 21 Νοεμβρίου ήταν, στο κοιμητήριο της Παιανίας, όταν κάναμε ένα τρισάγιο για την πρόωρα χαμένη κόρη της Σταματίνα (είχε σηκώσει αξίως και αυτό το Σταυρό η κυρία Αθηνά…), όπου, αδυνατώ να περιγράψω τι συνέβαινε, τι γινόταν εκείνη την ώρα, ΕΝΙΩΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ!!!
Νιώθω ως μια προσωπική ευλογία τη γνωριμία μου μαζί της. Γι’ αυτό γράφω αυτά τα λόγια, από ευγνωμοσύνη που ο Θεός θέλησε να γνωρίσω ένα δικό Του άνθρωπο..».*
Στην ομιλία της στις 22 Απριλίου 2018 στο Λυθροδόντα , στην παρουσία σας Πανοσιολογιότατε, όπου ήταν η εκλεκτή καλεσμένη για να μιλήσει, φορώντας την πύρινες φτερούγες της αγάπης της προς τον Κύριον και τον Γέροντα της ανέπτυξε το θέμα:«Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗ ΒΙΩΝΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ , ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ» .
Τα λόγια της ακόμα ηχούν στ ’αυτιά μας: « Ο Χριστός με την Ανάστασή Του δεν μας πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι, από ένα ρήγμα γης, από μια διώρυγα, από μια λίμνη ή από την Ερυθρά Θάλασσα. Μας πέρασε απέναντι από ένα χάος, από μία άβυσσο, πού ήταν αδύνατο να την περάσει ο άνθρωπος μόνος. Αιώνες περίμενε ο κόσμος αυτό το Πάσχα, αυτό το πέρασμα. Ὁ Χριστός μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή. Γι᾽ αυτό σήμερα «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν». Χάθηκε ὁ θάνατος!»
Αυτό το πέρασμα ήταν και προφητικό για την ίδια. Το δικό της προσωπικό Πάσχα επιτελέστηκε στις 5 Ιουνίου 2020. Και εμείς τώρα αδέλφια μου αποκτήσαμε ακόμη μια πρέσβειρα αγάπης στο θρόνο του Θεού.
Είμαστε σίγουροι πως και τώρα μας αγκαλιάζει με το βλέμμα της και την καρδιά της και έχει τις φωτογραφίες όλων μας μέσα στην ψυχή της και προσεύχεται για μας όπως έκανε σχεδόν πάντα στις ομιλίες της και είμαστε σίγουροι πως έτσι κάνει και τώρα. Είναι πραγματικά παρούσα , αφού παρών είναι ο Χριστός και παρόντες είναι οι Άγιοι, παρόντες είναι και οι κεκοιμημένοι επ’ ελπίδι ζωής αιωνίου και επ’ ελπίδι αναστάσεως κεκοιμημένοι αδελφοί μας.
Αιωνία της η μνήμη! Μετά των Αγίων ανάπαυσαν Χριστέ την ψυχή της δούλης Σου Αθηνάς.
Περισσότερα στην κατηγορία : Αθηνά Σιδέρη στις Μελισσούλες.
Μελισσούλες 