Επιμνημόσυνος λόγος στο σαραντακονθήμερο μνημόσυνο της κας Αθηνάς Σιδέρη.
Η κα Αθηνά αδέλφια μου, μάς έδειξε το δρόμο. Μας έδειξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος του Θεού ,να είσαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα εικόνα και ομοίωση του ουρανίου Πατρός. Ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τον κόσμο. Η παρουσία φωτισμένων ανθρώπων ανάμεσα μας υπενθυμίζει ότι Εκείνος ο Χριστός είναι το παν και όλα γύρω Του είναι φωτεινά. Οι Άγιοι είναι οι καθρέφτες για να βλέπουμε τα δικά μας χάλια
Τελούμε σήμερα, αδέλφια μου, κατά την τάξη και την παράδοση της Εκκλησίας μας, το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της αείμνηστης κας Αθηνάς Σιδέρη, πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου.
Θέλω πρώτα απ,όλα να ευχαριστήσω τον πνευματικό μου Πατέρα , Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Γεωργίου , για την τιμή μου μου κάνει ,να σκιαγραφήσω με λίγα λόγια στο ιερό αυτό μνημόσυνο, τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα και μεγάλη φίλη της Κύπρου, την Αθηνά της καρδιάς μας κυρία Αθηνά Σιδέρη , πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου. Τονίζω το τελευταίο γιατί αυτό ανέγραφε η ταυτότητα της και το βιογραφικό της κατ’εντολή του Γέροντα και αυτό θα αναγράφει και η Ουράνια ταυτότητα της, γιατί πραγματικά αγάπησε πολύ. Έδωσε αίμα για να πάρει πνεύμα. Κάνοντας χαρούμενη υπακοή στον πνευματικό της, εξουδετερώνοντας το εγώ της, απέδειξε ότι ο χριστιανισμός είναι βίωμα , είναι πραγματικότητα, ορθοδοξία και ορθοπραξία!
Βλέποντας απέναντι μου τη σεπτή φωτογραφία της αισθάνομαι ακράδαντα ότι η κα Αθηνά, δεν είναι απούσα. Είναι εδώ κατά χάριν μαζί μας, ομοθυμαδόν, μαζί με τον Άγιο πνευματικό της τον άγιο της αγάπης, Άγιο Πορφύριο και τον φίλο του Άγιο Παίσιο που σήμερα γιορτάζει . Μας αγκαλιάζει με το βλέμμα της και την καρδιά της και έχει τις φωτογραφίες όλων μας μέσα στην ψυχή της και προσεύχεται για μας. Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε σχεδόν πάντα τις ομιλίες της και είμαστε σίγουροι πως έτσι κάνει και τώρα. Είναι πραγματικά παρούσα , αφού παρών είναι ο Χριστός και παρόντες είναι οι Άγιοι, παρόντες είναι και οι κεκοιμημένοι επ’ ελπίδι ζωής αιωνίου και επ’ ελπίδι αναστάσεως κεκοιμημένοι αδελφοί μας. Στη Βασιλεία του Θεού, δεν υπάρχουν νεκροί αλλά μόνο ζώντες. Η κυρία Αθηνά «ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει» (Μάρκ. 5, 39).
Η γνωριμία μας μαζί της έχει αποτυπωθεί με ανεξίτηλα γράμματα, σημαδεύοντας τη ζωή μας «ες αεί».
Το έργο που άφησε, ο πύρινος λόγος της, τα βιώματα της κοντά στον μεγάλο Άγιο Πορφύριο και οι ορθόδοξες χριστιανικές προτροπές της, αποτελούν οδοδείκτη για όλους εμάς στην τήρηση βιωματικά , όχι τυπικά ,της χριστιανικής διδασκαλίας.
Η σκέψη μου αναζητά λέξεις που θα μπορούσαν να σκιαγραφήσουν σε λίγες γραμμές την προσωπικότητα, τη δράση, την προσφορά κι το έργο της και φαίνονται φτωχές μεν , πλούσιες όμως σε ευγνωμοσύνη και αγάπη.
Η κα Αθηνά Σιδέρη γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα όπου σπούδασε κοινωνιολογία. Δεν δούλεψε όμως ποτέ ως επαγγελματίας κοινωνιολόγος, παρά μόνον ως εθελόντρια κοινωνιολόγος του ελληνικού ερυθρού σταυρού στον οποίο πρόσφερε τις υπηρεσίες της για πολλά χρόνια. ΄Ήταν απόφοιτος νοσηλευτικής σχολής του ερυθρού σταυρού, μέλος της ειδικής ομάδας ομιλούντων βιβλίων και είχε ειδίκευση και εμπειρία στις ηχογραφήσεις βιβλίων και μελετών προς χρήση από ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Ήταν μέλος της ομάδας επίσκεψης φυλακών του μακαριστού Γέροντα Μανώλη Διονυσίου, όπως επίσης εθελόντρια στην μονάδα ανακουφιστικής φροντίδας καρκινοπαθών και στήριξη πενθούντων Γαλιλαία .
Ήταν παντρεμένη με τον αείμνηστο Αθανάσιο (τον Νάκο της) , όπως τον έλεγε χαριτωμένα, και μητέρα τριών παιδιών . Δύο παιδιά στην στρατευόμενη εκκλησία και ένα στην θριαμβεύουσα εκκλησία. Γνώρισε , έζησε και μαθήτευσε στη σχολή του Αγίου Πορφυρίου που ήταν μια αγκαλιά με όραμα τον Τριαδικό Θεό ,από το 1979 μέχρι την κοίμηση του το 1991. Πραγματοποίησε ομιλίες για τον Άγιο κατόπιν εντολής του ιδίου του Γέροντα η οποία της δόθηκε προσωπικά, παρουσία του συζύγου της. Οι οδηγίες του Γέροντα προς την κα Αθηνά ήταν να μιλά για όσα είδε με τα μάτια της, όσα άκουσε με τα αυτιά της αλλά κυρίως για τα όσα έζησε κοντά του , για τα βιώματα της , πάντα στο πρώτο πρόσωπο. Δεν διοργάνωσε ποτέ η ίδια τις ομιλίες της, απλά αποδεχόταν προσκλήσεις Μητροπόλεων, εκκλησιών, χριστιανικών ομάδων , πιστών ατόμων στην Ελλάδα, στην Κύπρο μας την οποία αγάπησε τόσο πολύ και σε άλλες χώρες του εξωτερικού.
Ο Άγιος γέροντας την έστελνε σε πολλές εν κρυπτώ, αποστολές διακονίες αγάπης , σε όλα τα μέρη της Ελλάδος, προς τους έχοντας ανάγκη, πάντα με τη συγκατάβαση του συζύγου της και η ίδια κάνοντας χαρούμενη υπακοή έτρεχε πρόθυμα να εκτελέσει όποια οδηγία της έδινε ο Γέροντας, χωρίς περιέργεια ξέροντας ότι πρώτος πήγαινε ο Γέροντας και μετά ακολουθούσε αυτή. Έγινε κυριολεκτικά ένα εφαρμοσμένο ευαγγέλιο. Μια ανοικτή επιστολή που έγραφε : ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ ! Όλοι γεύονταν τους καρπούς της αγάπης του γλυκύτατου Ιησού , δια πρεσβειών του Αγίου Πορφυρίου με το στόμα, τα χέρια , το μυαλό και τη ψυχή της κυρίας Αθηνάς.. Έγινε κατά το γραφικό «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα, ἵνα πάντων τινὰς σώσει.» (Α.Κορ. 9.22), πολλές φορές εις βάρος της οικογένειας της, αλλά η ίδια ένοιωθε οικογένεια της ότι ήταν όλος ο κόσμος. «Εσείς είσαστε εγώ, και εγώ είσαστε εσείς » έλεγε στις ομιλίες της. Η καρδιά της ήταν πλατιά, πολύ πλατιά , το πνευματικό της « δοχείο» πολύ μεγάλο και χωρούσε τους πάντες. Έπαιρνε τον πόνο του άλλου και τον έκανε δικό της. « Όταν οι άλλοι θα θεραπεύονται, εμείς θα αρρωστούμε» την ακούσαμε να λέει στις ομιλίες της .Αγάπησε πολύ, πόνεσε πολύ, δούλεψε πολύ και όλα προς δόξαν Θεού. Τους τελευταίους μήνες της δοκιμασίας της , όπως διαβεβαιώνει η κόρη της Μάρω δέχτηκε με απόλυτη καρτερία την δοκιμασία της αρρώστιας δοξολογικά « Δόξα σοι ο Θεός πάντων ένεκεν» , ήταν τα λόγια της που επαναλάμβανε συνεχώς.
Οι ομιλίες της κατακλύζουν το διαδίκτυο και πάρα πολλοί είναι οι άνθρωποι που ομολογούν ,εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους και δοξάζουν το Θεό για την πνευματική και σωματική ωφέλεια που είχαν από αυτές. Όπως η ίδια έλεγε πολλές φορές ο Άγιος Γέροντας της είχε δώσει οδηγίες ότι, δεν θα προετοιμάζεται για τα θέματα και το περιεχόμενο των ομιλιών της , αλλά ο ίδιος «θα ξεφύλλιζε το βιβλίο του εγκεφάλου της». Αρκετές ήταν οι φορές που η κα Αθηνά έβλεπε ενώ μιλούσε τον Άγιο Γέροντα να είναι παρών και να ευλογεί τον κόσμο που παρακολουθούσε τις ομιλίες της.
Ο προσωπικές της εμπειρίες βιώνοντας το θάνατο αγαπημένων της ανθρώπων όπως της κόρης της Ματινούλας, του αδελφού και άλλων πολύ κοντινών της ανθρώπων , ζώντας η ίδια τον πόνο σε υπερθετικό βαθμό, δεν την κατέβαλαν, αλλά αντίθετα γιγάντωσαν την πίστη της και την ελπίδα στον αναστάντα Κύριο και όταν ήρθε η ευλογημένη ώρα αυτή την πίστη, την ελπίδα στην ανάσταση την χρησιμοποίησε για να παρηγορήσει ψυχές και να τις σηκώσει από τον καιάδα του πόνου. Η ίδια αντιμετώπισε με απίστευτη καρτερία και γενναίο φρόνημα, τη «ρομφαία» που διαπέρασε τα σπλάχνα της με το θάνατο του παιδιού της και έγινε Μυροφόρα της ανάστασης και της ελπίδας. Μας τόνιζε τη σημασία της τέλεσης των μνημοσύνων για τους κεκοιμημένους. Πόσο ωφελούν τις ψυχές των κεκοιμημένων και μας ανάφερε απίστευτα γεγονότα που τις παρουσίασε ο Ουρανός . Όλα αυτά τα βιώματα υπάρχουν καταγραμμένα στις ομιλίες της και όποιος θέλει μπορεί να τα αναζητήσει στο διαδίκτυο. Έκανε «συναγερμούς» προσευχής για ζώντες και κεκοιμημένους.
Μας δίδαξε πως τα ανώτερα μαθηματικά της πίστης μας είναι στην εξίσωση: Α+Α=Α (ανοχή, ανακούφιση= θεική αγάπη)
Κυρία Αθηνά τα λόγια είναι πολύ λίγα να περιγράψω την αρχοντιά και το μεγαλείο της ψυχής σου.
Θα επαναλάβω τα λόγια που εσύ είπες για τον Άγιο πνευματικό σου που ακολούθησες κατά γράμμα. « Κάνοντας υπακοή ήρθε η Χάρις. Θεία χάρις σημαίνει μυστήριο. Είναι αυτή που επιτυγχάνει τα μεγάλα κατορθώματα. Ικέτευσες τη θεία αγάπη παρακλητικά. Ικετεύοντας τη θεία αγάπη την έλαβες. Λαμβάνοτας τη θεία χάρη, πλημύρισες η ίδια αγάπη για τον δότη της αγάπης , το Χριστό και αγαπώντας το Χριστό αφέθηκες ερωτευμένη στην αγκαλιά του Χριστού. Η δύναμη της αγάπης ήταν τόσο μεγάλη όσο ένα ερωτευμένος στον υπέρτατο βαθμό. Και όταν αφέθηκες σ’αυτή την αγάπη ήρθε η ταπείνωση και η αγάπη ακόμη πιο πολύ. Μια αλυσίδα χάριτος.»
Αγάπησες ακόμη την Κύπρο μας και τους ανθρώπους της από τα νεανικά σου χρόνια Μαθητριούλα ακόμη, έτρεχες στις διαδηλώσεις για την απελευθέρωση της Κύπρου και ο πόνος και η προσφυγιά σε πονούσαν πολύ και προσευχόσουν πάρα πολύ για την Κύπρο μας και τους ανθρώπους της. Ήσουν μια πολύ μεγάλη φίλη της Κύπρου και είμαστε σίγουροι ότι τώρα κοντά στο θρόνο του Κυρίου μαζί με τον άγιο γέροντα σου θα προσεύχεσαι πιο πολύ για την ελευθερία των ψυχών και των σωμάτων μας,
Η κα Αθηνά αδέλφια μου, μάς έδειξε το δρόμο, μας έδειξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος του Θεού να είσαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα, εικόνα και ομοίωσής του ουρανίου Πατρός. Ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τον κόσμο. Η παρουσία φωτισμένων ανθρώπων ανάμεσα μας υπενθυμίζει ότι Εκείνος ο Χριστός είναι το παν και όλα γύρω Του είναι φωτεινά. Οι Άγιοι είναι οι καθρέφτες για να βλέπουμε τα δικά μας χάλια. Σε μας απομένει να ακολουθήσουμε το δρόμο τους. Εκείνη «ετελείωσεν, έλαβεν τον στέφανον» και αναπαύεται εν ειρήνη στους κόλπους του Θεού.
Είμαστε βέβαιοι, ότι θα είναι αιώνια η μνήμη εν Χριστώ Ιησού, της κας Αθηνάς μας και του κάθε αδελφού μας, ο οποίος φεύγει από τη ζωή αυτή, επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου, έχοντας πίστη και ελπίδα σην Ανάσταση των νεκρών στην αγάπη του Θεού.
Αιώνια ας είναι η μνήμη της. Αμην.
Μελισσούλες 