Σήμερα Κυριακή 12 Ιουλίου 2020 μαζί με την εορτή του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου, τελείται και το 40κονθήμερο μνημόσυνο της πολυαγαπημένης μας κυρίας Αθηνάς Σιδέρη , πνευματικού τέκνου του άλλου μεγάλου Αγίου της εποχής μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη .
Οι «Μελισσούλες» ετοίμασαν ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτή την μεγάλη Ιεραπόστολο και πρώτη Μυροφόρα του Αγίου Γέροντα και το μοιράζονται με όλους εσάς που γνωρίσατε ή θα γνωρίσετε την μεγάλη αυτή «κυρία» της υπακοής και της αγάπης. Το αφιέρωμα έχει τον τίτλο : Στην Αθηνά της καρδιάς μας..
5 Ιουνίου 2020.
Παραμονή ψυχοσάββατου, έφυγες για του ουράνιο ταξίδι καλή μου κα Αθηνά. Για να προλάβεις μαζί με τους αγαπημένους σου και πρώτο τον Άγιο της καρδιάς σου τον Άγιο Πορφύριο «άπαντες ομοθυμαδόν επί τω αυτώ» την Κυριακή της Πεντηκοστής όπου το Άγιο Πνεύμα επεδήμησε στην Οικουμένη ,να γιορτάσετε , ο Ουρανός και η γη και τα καταχθόνια τη μεγάλη αυτή γιορτή.
Έφυγες και εμείς γινήκαμε φτωχότεροι!
Χάσαμε ένα γλυκύτατο αηδόνι της χάριτος να εξυμνεί τα μεγαλεία του Θεού. Μιλούσε μέσα από σένα ο Ουρανός και τον έκανες να φαίνεται τόσο κοντά … και να είναι ταυτόχρονα τόσο γλυκύς!
Ο λόγος σου πύρινος, όπως και οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής που επεκάθισαν πάνω στους Αγίους Αποστόλους, απόδειξη της Χάρης που πήρες από τον Γέροντα σου.
Μας γνώρισες , τα μεγαλεία της Ορθοδοξίας μέσα από τα βιώματα και τις μαρτυρίες σου με τον Άγιο Γέροντα. Μας έκανες να ζηλέψουμε τα κρείττονα αυτά χαρίσματα και να θέλουμε να σε μιμηθούμε.
Αγάπησες τόσο μα τόσο πολύ τον Κύριο και έγινες σίγουρα, μια Μυροφόρος της Ανάστασης Του.
Μας γνώρισες τον Άγιο Πορφύριο, τον αγαπημένο της ψυχής μου Παππούλη. Μας μετάφερες τα όσα σου ενέπνεε να μας πεις και εκ της κοιλίας σου ποταμοί ζώντος ύδατος μας πότισαν με τα μελιστάλακτα λόγια σου.
Στο ευαγγέλιο της Κυριακής της Πεντηκοστής ακούσαμε: « Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ͵ καθὼς εἶπεν ἡ γραφή͵ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπεν περὶ τοῦ πνεύματος ὃ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτόν·» (Ιωάννη Ζ,(38-52)
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που στο τριήμερο μνημόσυνο σου ακούστηκαν οι πιο πάνω στίχοι. Απόδειξη ότι κάνοντας «χαρούμενη» υπακοή στο Γέροντα σου, όπως ακριβώς και ο Ίδιος ο Γέροντας έκανε χαρούμενη υπακοή στους δικούς του Γεροντάδες ,(όπως πληροφορηθήκαμε από τα τόσα βιβλία που γράφτηκαν για Αυτόν), κέρδισες και εσύ όπως και Αυτός ουράνια χαρίσματα.
Και τώρα …ακούω τις ομιλίες σου ξανά και ξανά και κλαίω γιατί αυτή η βρύση της Χάριτος σταμάτησε. Έχω όμως σιγουριά στην καρδιά ότι, θα σε φωνάζω και θα μ’ακούς.
Δεν θα ξεχάσω την τηλεφωνική μας επικοινωνία τον Γεννάρη του 2020, όταν με πήρες για να μου ευχηθείς καλή χρονιά. Πόση χαρά μου έδωσες . Σε αυτή τη συνομιλία με άφησες να καταλάβω ότι έπαιρνες όπως ακριβώς και ο Γέροντας σου , τον πόνο και τα προβλήματα όλων όσων απευθύνονταν σε σένα. Σε παρακάλεσα τότε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια και σου είπα.. « όχι κα Αθηνά μου… σε χρειαζόμαστε. Μη το κάνεις αυτό» και η απάντηση σου.. « Όχι χαρά μου, το έκανε και ο Γέροντας μου αυτό».. Γλυκιά μου κυρία Αθηνά, ήθελες σε όλα να μιμηθείς τον Άγιο Γέροντα σου.
Όταν σε πήρα εγώ το Φεβρουάριο λίγο πριν μπεις στο νοσοκομείο κρατώντας την εικόνα του Γέροντα στο αριστερό μου χέρι και στο δεξί το τηλέφωνο και πόσα δεν μου είπες για την αγάπη σου στην Κύπρο και τους ανθρώπους της. Πόσο πολύ μας αγάπησες. Πόσο πολύ σε αγαπήσαμε!! «Βρήκα τη βερούλα μου και τη Δωρούλα μου» μου είπες γιατί μόλις βρήκες τη χαμένη σου βέρα. Πόσο σε χάρηκα σ’ αυτή τη συνομιλία που έμελλε να ήταν και η τελευταία! Ήθελα πάντα να σε παίρνω τηλέφωνο μόνο και μόνο για να σε ακούω. Γιατί πίστευα ότι μιλούσα με τον Ουρανό!
Θα μας λείψει η επίγεια παρουσία σου αλλά ευχόμαστε ότι η ουράνια παρουσία και παρρησία σου να μεσιτεύει στον Άγιο Πορφύριο και μαζί στο θρόνο του Θεού για όλους μας. Για την υπέροχη οικογένεια σου τη φυσική και πνευματική σ’ όλο τον κόσμο.
Οι παρακαταθήκες σου είναι πολλές. Άξια κόρη ενός άξιου πνευματικού Γέροντα του αναστήματος του Αγίου Πορφυρίου.
Μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής μου δοξολογώ τον Κύριο ,ευγνωμονώ τον Άγιο Πορφύριο που σε έφερε στη ζωή μου. Το πέρασμα σου από τη ζωή μου σύντομο αλλά τεράστιο σε περιεχόμενο. Δόξα σοι ο Θεός. Χίλιες δόξες.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, σου ζήτησα την ευχή σου και σου είπα ότι θέλω τόσο πολύ να σου μοιάσω! Να σου μοιάσω στην υπακοή, την αγάπη, στη διακονία του αδελφού μας. Το ξέρω ότι, «Γιορτή Αγίου, μίμηση Αγίου» . Μακάρι με τις ευχές του Αγίου Πορφυρίου και σένα Αθηνά της καρδιάς μου να αξιωθούμε έστω και λίγο να σου μοιάσουμε, να κάνουμε το εγώ εμείς και το εμείς εγώ, όπως μας δίδασκες. Μακάρι να αξιωθούμε όλοι ,να συναντηθούμε στη Βασιλεία Του Θεού, στη συνοδεία του Αγίου Πορφυρίου με πρωτοκορυφαία Μυροφόρα εσένα.
Αιωνία να είναι οι μνήμη σου στους αιώνες των αιώνων.
Η «Δωρούλα » σου
Ιούνιος 2020
Μελισσούλες 